Binnenkort
heeft onze tweede dochter (16) haar schoolgala. Ze had al gauw haar droomjurk
gevonden op internet en ze vond mijn zus zo gek om die voor haar te betalen. Vervolgens
ging de jongedame shoppen met mijn zus. Behalve van een jurk zou zij haar ook
van de bijbehorende noodzakelijke accessoires voorzien.
Dat kwam mij
goed uit, want ik ben momenteel niet bepaald mobiel. Activiteiten zoals winkelen en slenteren door
de stad en om de haverklap blijven hangen, gaan mij momenteel niet zo goed af.
De uitleg daarover volgt later.
Ze kwamen
thuis van hun “shopping spree” met een paar vervaarlijke stiletto’s om “U’
tegen te zeggen. Ze zou ze van mij van zijn levensdagen niet hebben gekregen.
Een dag of wat later vertrok ze met haar stiletto’s in een tas naar een
vriendin.
stiletto's voor 't gala
Die avond
kwam ze thuis en vertelde gierend van de lach wat er was gebeurd. Ze hadden
geoefend op hun hakken buiten op straat in het donker in de buurt van het huis
van haar vriendin. Terwijl ze daar samen liepen te wiebelen stopte er opeens een auto. Enigszins verschrikt ontdekten ze dat het een politiewagen was. De agent draaide zijn raam open had gevraagd: “meiden, wat zijn we aan het
doen” (ik kan me voorstellen wat zijn gedachten waren bij het zien van hun hakken). Met haar grote onschuldige ogen gaf dochterlief haar
100-procent-geloofwaardige verklaring af en zei “aan het oefenen voor ons gala”.
De agent vroeg vervolgens naar de datum van dat gala en of hun ouders wisten wat ze aan het doen waren. Onze flapuit wist zonder haperen de vragen van de agent te voorzien van het juiste antwoord. Ze wond er geen doekjes om en vertelde meteen alles en dus ook dat ze die hakken nooit en te nimmer van haar moeder (mij dus) zou hebben gekregen, maar dat ze een tante heeft die wel zo gek is (of geen nee kan zeggen).
De agent vroeg vervolgens naar de datum van dat gala en of hun ouders wisten wat ze aan het doen waren. Onze flapuit wist zonder haperen de vragen van de agent te voorzien van het juiste antwoord. Ze wond er geen doekjes om en vertelde meteen alles en dus ook dat ze die hakken nooit en te nimmer van haar moeder (mij dus) zou hebben gekregen, maar dat ze een tante heeft die wel zo gek is (of geen nee kan zeggen).
De agent
stelde voor dat ze naar huis zouden gaan en wenste hen nog veel succes bij het “enkels
breken”. Het is maar goed dat we nog geen last hebben van hoge temperaturen en zwoele avonden en dat
hun kleding alles behalve afgestemd was op hun beider schoeisel. Stel dat ze bij het oefenen haar inmiddels afgeleverde jurk had aangetrokken voor een soort "generale repetitie". Dan hadden we haar geheid kunnen afhalen op het bureau.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten