Het leven loopt zelden zoals je dat zou willen. Soms zit het
mee, soms zit het tegen. Het komt zoals het komt en je hebt er weinig invloed
op. In de tussentijd is het de bedoeling positief te blijven, je zegeningen te
tellen en vertrouwen te hebben dat alles waar nodig wel weer op zijn pootjes
terecht komt.
Begin van dit jaar leek het erop dat er van alles fout zou kunnen
gaan. Ik was vooral bang voor mijn baan. Op wonderbaarlijke wijze liep dat allemaal
goed af. Begin mei kwam er desondanks een flinke – en vooral onverwachte –
hobbel in de weg. Alhoewel, een hobbel kun je het eigenlijk niet noemen. Het
leek verdraaid veel op een donker zwart gat zonder bodem. Een gat met de
benaming “Borstkanker 2.0”. Ondanks alles kwam het goed met mijn baan en begon
ik aan mijn nieuwe – onwelkome – traject.