dinsdag 8 oktober 2013

Chemo 6 - trendsetten met zijden sjaaltjes

Een week na de zesde chemo mag ik vaststellen dat de bijwerkingen wederom niet zijn gearriveerd. Misschien werkt hun TomTom wel niet en weten ze mij daardoor niet te vinden. Ik vind het prima zo. Alleen ben ik wel alweer een beetje ziek en hakt dat er dit keer een beetje in.

Het ziek zijn op zich valt wel mee, maar ik ben niets gewend op dat het gebied. Waarschijnlijk ben ik te ongeduldig en gewoonweg nog niet hersteld. Het begon in de nacht van zondag op maandag. Als ik een paar uur geslapen heb, is het veel. ’s Morgens kwam ik uit mijn bed met een gevoel alsof ik gekielhaald en gevierendeeld was, zo geradbraakt voelde ik mij. Als ik heel eerlijk ben, leek ik wel een zielig ziek ‘mannetje’ dat steunend en kreunend laat weten hoe beroerd hij zich voelt. Zo gedroeg ik mij in ieder geval voor mijn eigen gevoel.

Daarmee was de eerste ziekmelding in maanden een feit. Vandaag voelde ik mij vanaf de bank met de laptop op schoot alweer een hele Piet. Ik begon dan ook vrolijk weer van huis uit wat te werken. Niet al teveel en ik gunde mij nog een ‘dagje ziek’ om aan te sterken. Een uurtje Dr. Phil op zijn tijd is ook wel weer eens grappig om te aanschouwen. Dan kun je zo voldaan vaststellen dat de achtbaan van je eigen leven nog wel meevalt.

Maar als ik eerlijk ben, ben ik nog steeds een beetje ziek. Zodra ik van de bank kom enkel om de een of andere onbenullige taak uit te voeren – bijvoorbeeld op zoek naar de borduurgaren omdat Merel die nodig heeft – dan krijg ik het al gauw Spaans benauwd. Dan voel ik mijn temperatuur omhoog gaan. Daarmee wordt het dan toch weer tijd voor een paar paracetamolletjes.

Veel belangrijker is datde haaruitval is gestabiliseerd. Als we de feiten bij elkaar optellen en bedenken wanneer het haarverlies toenam, lijkt het een gevolg te zijn van de vijfde kuur. Toen zat de coldcap niet direct goed. Terwijl die al geactiveerd was, is er geprobeerd wat gaasjes tussen te schuiven om mijn voorhoofdhuid te beschermen tegen de koelelementen. Nu denken we dat daarbij een soort vacuüm is ontstaan op mijn kruin, een soort luchtbelletje waardoor het bovenop niet goed aansloot. Mijn haren waren weliswaar bevroren toen de kap af ging, maar dat zegt niets. Mijn haren waren nat en natuurlijk raakten die de coldcap en dus moesten ze wel bevriezen. Maar dat sluit niet uit dat er ruimte kan zijn geweest tussen mijn hoofd en de coldcap.

Precies op de plek waar ik het gevoel had dat het niet goed zat, ben ik nu een flinke scheiding rijker. Camouflage met een haarband of sjaaltje is goed mogelijk. Mijn zusje heeft gisteren op haar atelier de voorraad zijden stoffen tevoorschijn getoverd. Ze heeft geknipt in zijden lappen van Versace, Hermes en Paul Smith. Ze heeft haar handen laten toveren en het resultaat in een pakje gestopt. Blijkbaar zit er zelfs een exemplaar bij met de afbeelding van het plafond van Versailles. Het pakje is aan het einde van de middag overhandigd aan de ‘pakjesboer’ en die moet het nu bij mij gaan afleveren. Het is half 10 in de avond en vandaag zal het niet meer gebeuren.

Wat mij betreft beginnen we maar meteen met een nieuwe trend: haarbandjes en sjaaltjes in de haren binden. Hoe ludiek zou het zijn om allemaal met zijden sjaaltjes in de haren te lopen. Dan vallen die van mij helemaal niet meer op. Laat ik dat nou helemaal niet erg vinden "niet opvallen". En zeg nu zelf, dat is toch heel wat meer solidariteit dan een "nep-vakantie van tig dagen naar een onbetaalbare bestemming".


 

Geen opmerkingen :

Een reactie posten