Jaren geleden fietste ik naar m’n werk. Toen ik een groepje bouwvakkers passeerde, stopten ze zowaar met hun werk. Er werd gefloten en er werd me iets nageroepen. Ik draaide me lachend om en vroeg of ze niet hoefden te werken.
Zo ging dat vroeger. Nu mag dat niet meer. Ik vond het geweldig, ik verkeerde in een ‘slanke periode', het was mooi weer en ik had een betrekkelijk kort jurkje aan. De mannen riepen mij niets toe waardoor ik mij beledigd zou moeten voelen. Het was juist een groot compliment. Ze riepen “mooie benen”. Twee woorden, meer niet en ik zat te stralen op mijn fiets. Mijn dag was goed.
Nog zo’n momentje, ook al lang geleden. Ik logeerde bij mijn vriendin in Athene. Zij was aan het werk en ik verkende de stad. Op een gegeven moment kruiste ik het pad van een jonge Griek. Terwijl we elkaar passeerden, begon hij spontaan te zingen. Mijn Grieks was niet goed genoeg voor een directe vertaling maar toen ik de woorden later aan mijn vriendin vertelde, bleek er een Nederlandse variant van het liedje te zijn: “madiwodo” van de Bontjie Stars uit 1979. Wie kent ‘m nog? (Kijk eens even op je madiwodo. En maak dan een afspraak met mij. Kun je maandag, kun je dinsdag). Deze Griekse jongeman zong “to sabato bories” (ofwel, kun je zaterdag).
Er was helemaal niets mis mee. Niets opdringerigs, niets storends. Maar tijden veranderen. Met de komst van culturen waar de vrouwen zich verhullen in lange gewaden en zich ‘bewaren’ voor hun man moeten wij - westerse vrouwen en meisjes - ons gaan aanpassen. Doen we dat niet, dan worden we uitgescholden of wordt er gesist. De politiek wil ingrijpen. Vrouwen en meisjes mogen niet op een dergelijke manier worden lastig gevallen. Natuurlijk ben ik het daar helemaal mee eens, maar waar ligt de grens? Wanneer voelt een vrouw of meisje zich wel of niet beledigd of ongemakkelijk? Wanneer is gedrag storend en opdringerig en wanneer is het gewoon een compliment dat je dag goed kan maken?
Laten we maar hopen dat de politiek niet doordraait. Hopen dat ongewenst gedrag inderdaad ongewenst blijft. Hopen dat die mannen met andere culturen leren dat onze cultuur anders is en dat niet wij maar zij zich maar een beetje moeten aanpassen. Maar laten we vooral hopen dat alle mannen die naar het zonnige zuiden zijn geweest veel hebben geleerd van hun zuidelijke concurrenten. Als deze mannen dan in de praktijk laten zien wat ze geleerd hebben, kan het maar zo een gezellig najaar worden. Helemaal als de zon ook nog even blijft schijnen.
Dus mannen van Nederland: laat zien wat jullie waard zijn. Wij bepalen zelf wel of we er in trappen of niet.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten