Als ik ergens een hekel aan heb, dan is wel zo’n eigenwijze wekker. De functie van zo’n ding ontken ik niet, ze moeten alleen geen eigen leven gaan leiden.
Mijn echtgenoot heeft er zo een. Is manlief na de tweede waarschuwing opgestaan en naar zijn werk vertrokken, gaat dat ding spontaan nog een derde keer af en blijkt het uitzetten ‘mijn taak’ te zijn geworden, irritatie volgt. Want die wekker heeft niet, zoals de mijne, een simpel en betrouwbaar aan-en-uit knopje. Tot overmaat van ramp gaat het ding zelfs af als manlief nachtdienst heeft en die wekker officieel niet eens aan staat.
Toen zijn vorige wekker moest worden vervangen (die kreeg ik al helemaal niet uit, die bleef maar repeteren, gek werd ik er van), vond hij op marktplaats.nl een – in zijn ogen – geweldig exemplaar. Deze kan zelfs een haan nadoen. Tja, als ik wakker wil worden van het gekraai van een haan, dan ga ik wel op het platteland wonen, ander geluid dus. Meestal word ik niet eens wakker van het alarm, ik reageer alleen op m’n eigen wekker, behalve natuurlijk als het zoals vanochtend om 5.15 uur een herhaling is die niet stopt. Vervolgens krijg ik de uitknop niet gevonden en vertrouw ik er meestal niet op dat er niet nóg een herhaling zal volgen. Ik heb al geprobeerd (ook de vorige wekker moest daar aan geloven) er met mijn vuisten op te slaan, dat helpt niet zoveel. Een kwartier later volgt de volgende herhaling.
Met veel moeite weet ik dan het laatste redmiddel – succes gegarandeerd – toe te passen en trek de stekker uit het verlengsnoer, midden onder het hoofdeinde van het bed en alleen maar via de zijkant te bereiken waarmee manlief ‘s-avonds weet hoe laat, oh nee hoe vroeg het was.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten