In 2010 had zoonlief zodanig last van zijn achillespees dat hij fysiotherapie nodig bleek te hebben. De aandoening die hij heeft, heeft een mooie naam “de ziekte van Sever” of zo iets. Al met al een hoop pijn, moeizaam lopen en tenniswedstrijden moeten opgeven voordat er een paar games gespeeld waren. Ook de voetbaltraining kwam nogal eens in het gedrang.
Naar de fysiotherapeut dus. Er lopen nogal wat therapeuten rond bij die praktijk maar zoonlief kreeg een jongeman toebedeeld. Hij heet Simon en komt van oorsprong uit de Engeland. Al snel werd er over voetbal gepraat. De tweede afspraak werd ‘handig vòòr schooltijd’ gepland en dus meteen om 8.00 uur. Al snel kwamen de voetbalclubs ter sprake. Nadat eerst de Nederlandse favorieten waren besproken, waren de Engelse clubs aan de beurt. Simon vroeg aan zoonlief welke club zijn voorkeur had. Toen zoonlief vol overtuiging vertelde dat hij voor Machester City was, slaakte Simon een kreet van verbijstering en riep “Manchester City, no! why not Manchester United?”. Hij spreekt behoorlijk goed Nederlands maar viel pardoes terug in zijn moederstaal.
Zoonlief kon het goed beargumenteren en vertelde welke spelers de club allemaal rijk was. Simon was het er duidelijk niet mee eens. “Alleen maar omdat ze veel geld hebben om vervolgens dure spelers aan te schaffen”, zo was zijn oordeel.
Al met al liep de afspraak spontaan 20 minuten uit met als gevolg een niet zo vrolijke volgende patiënt in de wachtkamer.
Tussen de bedrijven door wist Simon nog te vertellen dat hij zelf ook op hoog niveau had gevoetbald bij een Engelse club. De naam, die kende zoonlief wel: Arsenal. Zoonlief was vanaf dat moment fan van Simon en vertelde het vooral door aan zijn vriendjes.
Toen bij een latere afspraak de kamer van Simon versierd bleek en er felicitatiekaarten stonden, begreep zoonlief het al veel sneller dan zijn moeder – die trouwens nooit iets opmerkt. “Ben je jarig”, vroeg zoonlief. Een bevestiging volgde en hij ging die dag ook nog wat leuks doen met vrienden. Zoonlief was zijn laatste patiënt die middag en daarna ging Simon naar het vliegveld, even naar Milaan en een wedstrijdje bijwonen van AC Milan.
Diep onder de indruk ging zoonlief naar huis. Dat wilde hij ook wel!
Geen opmerkingen :
Een reactie posten